هشدار دهنده خودکار اتش یک سیستم است که در صورت بروز آتش سوزی، به صورت خودکار به افراد موجود در محل اطلاع رسانی می کند. این سیستم ها می توانند زندگی ها را نجات دهند و خسارت های ناشی از آتش سوزی را کاهش دهند. انواع مختلفی از هشدار دهنده خودکار اتش وجود دارد که در این مقاله به معرفی آنها می پردازیم.
به طور کلی، هشدار دهنده خودکار اتش از چند بخش تشکیل می شود:
- آشکارسازها
این بخش ها مسئول تشخیص علائم آتش سوزی مانند دود، حرارت، شعله و گاز هستند. آشکارسازها می توانند بر اساس نوع علائمی که تشخیص می دهند، به دو دسته تقسیم شوند:
1- آشکارسازهای دود
این آشکارسازها با استفاده از یک حسگر نوری یا یونی، دود را تشخیص می دهند. این آشکارسازها برای محیط هایی که احتمال تولید دود در آنها زیاد است، مناسب هستند.
2- دتکتور نقطه ای
این آشکارسازها در نقاط مختلف محل نصب می شوند و فقط علائم آتش سوزی را در نقطه خود تشخیص می دهند. مثال هایی از این آشکارسازها عبارتند از:
دتکتور دودی نقطه ای SD-101 برند سنس
- آشکارسازهای حرارتی
این آشکارسازها با استفاده از یک حسگر حرارتی، افزایش دما را تشخیص می دهند. این آشکارسازها برای محیط هایی که احتمال تولید شعله در آنها زیاد است، مناسب هستند.
.jpg?w=700&quality=90&format=jpg)
- آشکارسازهای شعله
این آشکارسازها با استفاده از یک حسگر نوری، شعله را تشخیص می دهند. این آشکارسازها برای محیط هایی که احتمال تولید شعله در آنها بسیار زیاد است، مناسب هستند.
- آشکارسازهای گاز
این آشکارسازها با استفاده از یک حسگر شیمیایی، گازهای خطرناک را تشخیص می دهند. این آشکارسازها برای محیط هایی که احتمال نشت گاز در آنها وجود دارد، مناسب هستند.
- آشکارسازهای خطی
این آشکارسازها در طول یک خط یا یک منطقه نصب می شوند و علائم آتش سوزی را در آن خط یا منطقه تشخیص می دهند. مثال هایی از این آشکارسازها عبارتند از:
- آشکارسازهای دود خطی
این آشکارسازها با استفاده از یک فرستنده و یک گیرنده نوری، دود را تشخیص می دهند. این آشکارسازها برای محیط هایی که دارای فضای باز یا بلند هستند، مناسب هستند.
- آشکارسازهای حرارتی خطی
این آشکارسازها با استفاده از یک کابل حساس به دما، افزایش دما را تشخیص می دهند. این آشکارسازها برای محیط هایی که دارای شرایط سخت محیطی هستند، مناسب هستند.
